Bij Rootstime zijn we al een tijdje niet meer verbaasd dat er uitstekende bluesplaten komen binnen gewaaid uit het Hoge Noorden. Aan dit lijstje mag ook deze "Colors Of Jealousy" van de Finse band Micke Bjorklof & Blue Strip worden toegevoegd. Dit nieuwe studioalbum komt uit op Hokahey! Records en in Europa gedistribueerd door Continental Record Services. Dit is de opvolger van het veelgeprezen album "Let The Fire Lead" dat Bjorklof in 2020 uitbracht met zijn akoestische powertrio Micke & Lefty feat.Chef. Zijn bands opzwepende live optredens hebben het publiek in heel Europa geboeid. Nu, met "Colors Of Jealousy" zijn ze klaar om de stap naar het volgende niveau te zetten. Het scherpe, zelfgeproduceerde roots muziek album werd opgenomen in het hoofdkwartier van de band, BoomRoom, in Kauhava, Finland en gemixt door de Finse geluidsingenieur legende Kimmo Ahola.

Blue Strip is een Finse blues rock formatie gevormd rond frontman Micke Bjorklof (zang, harmonica, gitaar). Mick Bjorklof & Blue Strip zijn al meer dan twintig jaren een begrip in Scandinavië en worden er als de ambassadeurs van de blues beschouwd. In 2014 won de band de Finse Blues Challenge en vertegenwoordigde Finland op de European Blues Challenge in Brussel in maart 2015. Mick Bjorklof & Blue Strip treden vaak op in Europa en werkten op het podium al samen met BB King, The Fabulous Thunderbirds, Little Feat, Bill Wyman’s Rhythm Kings, Salamon Burke en Robert Plant. Micke Bjorklof vormt in 1991, samen met bassist Seppo Nuolikoski de groep Blue Strip. Op enkele kleine wijzingen na, is de line-up de laatste twintig jaren onveranderd gebleven. In hun beginjaren treden ze op als akoestische blues pub rock / cover band. Later gaan ze elektrisch spelen en hun eigen roots en blues nummers schrijven. Lefty Leppänen wordt beschouwd als één van top slide gitaristen in Europa. Op vibrafoon (malletKAT) is de percussionist Timo Roiko-Jokela een uitzonderlijk virtuoos en drummer Teemu Vuorela valt op door zijn dynamische stijl.

Micke Bjorklof & Blue Strip winnen in Finland met hun album "Three Times Seven Is…" (2002), de award van ‘Best Blues Album of the Year’. In 2007 brengen ze "Whole ‘Nutha Thang" uit. Dit album is opgenomen in Londen, met Neil Brockbank (Nick Lowe, Tanita Tikaram, Alison Moyet, Bryan Ferry…) als producer. Wat de groep altijd geïnspireerd heeft, is de authentieke New Orléans sound. Al jaren is hun grootste wens, om in New Orléans ooit eens een album te kunnen opnemen. In de zomer van 2012 wordt deze droom waar. Het vijfde studio album “After The Flood” (2013) is in de beroemde ‘Piety Street Recording’ studio in New Orléans, LA, opgenomen, met als producer Mark Bingham (Dr. John, John Mooney, Neville Family, Tab Benoit, John Scoffield, Elvis Costello, Allen Toussaint…). Het resultaat is een mix van groovy blues rock en funky New Orléans soul en R&B. "Ain’t Bad Yet" was het zesde album dat in 2015 verscheen met als producer John Porter (BB King, Taj Mahal, Keb Mo, Santana...). Het album is opgenomen in de ‘Rockfield’ studio’s in Wales (Black Sabbath, Oasis, Queen…). In 2018 was het tijd voor een livealbum, "Twentyfive Live at Blues Baltica", en dan twee jaar later verscheen "Let The Fire Lead" (2020). En nu komt "Colors Of Jealousy", dat Bjorklof’s carrière bekroont. Het album is een lust voor het oor. De band begon al in 2017 met nieuw materiaal en het voltooide album zou in 2020 het 30-jarig jubileum helpen vieren. Maar om bekende redenen liep het heel anders.

Het album bevat 11 originele nummers, variërend van het geweldige openingsnummer "Highway Highway", een klassieke bluesrocker met een door Billy Gibbons beïnvloede riff, gelaagde gitaren en jammerende Hammondorgel, tot de dramatische countryblues met een americana smaakje en het door de resonatiegitaar aangedreven titelnummer "Colors Of Jealousy" met een beetje Ennio Morricone vibes. Je krijgt een goed idee van het bereik van het album uit deze eerste twee singles. De band flirt verder met traditie maar verlegt de genregrenzen met hun songwriting en bijzondere instrumentatie om een eigen geluid te creëren. "Good Times Somehow" is een overtuigende mix van uptempo soul en Delta blues met een vleugje Rolling Stones-groove. "Long Ago" bevat Memphis soul met Hammond orgel en een gospel gevoel door twee vrouwelijke achtergrond zangeressen. Bjorklof laat zijn bereik horen met het donkere verhaal van "Are You Real" en het met blues verzadigde "I Thought You Were Mine". Maar de meest opmerkelijke song voor mij is "It Takes Two". De titel begint met een zogenaamde 'Field Holler', een vorm van werklied dat de slaven van de zuidelijke staten vanaf het begin van de 17e eeuw zongen om hun frustratie en lijden te uiten. Deze zogenaamde 'field holler' wordt door Micke en de band zo nu en dan tijdens het stuk gezongen of harmonisch geneuried - het is kippenvelverwekkend. "It takes Two" ontwikkelt zich uiteindelijk tot een funky Nawlins ritme en eindigt met een krachtige gitaarsolo. Met hun achtste album "Colors Of Jealousy" zal Micke Bjorklof & Blue Strip zich zeker vestigen in de roots- en bluesmuziek. Finland is niet alleen het land met het winterse, fascinerende poollicht, maar ook het land met blues muziek. Hiervoor moet je zeker Micke Bjorklof & Blue Strip ontdekken!